ادامه ارزش وفضیلت ذکر خدا
یاد خدا احسن الذکر است
در حدیثى از امام على « علیه السلام » آمده است: «افیضوا(۲) فى ذکر اللّه فانّه احسن
الذکر»:
در یاد خدا که بهترین ذکر است فرو روید. (و در آن غوطه ور شوید).(۳)
با توجه به جهات مذکور و نکات دیگر است که معصومین علیهم السلام، «توفیق
ذکر» و «دوام» آن را از درگاه الهى خواستار بودند.
در این باره در دعاى کمیل مىخوانیم:
«و أسئلکَ بجودک أن تدنینى من قربک و أن توزعنى شکرک و أن تلهمنى ذکرک»:
(خدایا) به جود و سخاوتت مرا به مقام قرب به درگاهت برسان و توفیق شکر
نعمتهایت را به من عنایت، و یاد خودت را به من الهام فرما!
امام سجاد« علیه السلام » نیز به محضر الهى عرضه داشته است:
(۱) میزان الحکمه ب ۱۳۴۴ ح ۶۴۶۵، به نقل از غررالحکم ۱۴۶۷.
(۲) «افاضوا فى الحدیث» آنها در سخن گفتن خوض نمودند. به عبارت دیگر در صحبت کردن
غوطه ور شدند. (مفردات راغب).
(۳) غرر الحکم: ۱۴۷/۳۵.
«إلهى فاجعلنى ممّن إصطفیته لقربکَ و ولایتکَ وأخلصته لودکّ و محبتّکَ و ألهمته
ذِکْرَک»: معبود من! مرا در زمره کسانى که آنها را براى تقرّب به درگاهت و
دوستىات برگزیده و ذکر خودت را به آنها الهام فرمودهاى قرار ده.
امام على « علیه السلام » در مناجات شعبانیه این گونه با خداوند متعال مناجات
مىکند:
«… إلهى ألهمنى ولها بذکرک الى ذکرک».
… معبود من! سرگشتگى به ذکر روز افزونت را به من الهام فرما.
تحیر از شدت وجد را «وَلَه» گویند(۱) و بنظر مىرسد که منظور حضرت از جمله
فوق این باشد که از خداوند متعال درخواست مىکند که او را به ذکر روز افزون
خودش موفق نماید، طورى که بر اثر چشیدن حلاوت آن و درک جاذبه هاى یادش،
حالت وجد و سرگشتگى پیدا کند و ممکن است منظور حضرت درخواست توفیق
دستیابى به عشق ذکر روزافزون الهى باشد.
و درخواست ما
ما نیز به پیروى از حضرات معصومین علیهم السلام از خداوند متعال توفیق
چشیدن حلاوت یادش را خواهانیم.
«الّلهم قَوّنى فیه على إقامه أمرک و أذقنى حلاوه ذَکرک»: خدایا در این روز، توان
برپایى امر خودت را بر من عنایت فرما و شیرینى یادت را به من بچشان.(۲)
(۱) مجمع البحرین طریحى.
(۲)- دعاى روز چهارم ماه رمضان