«یادخدا»

ارزش «ذکر لفظى وزبانی خدا»

آیات و روایاتى که در مبحث «فضیلت ذکر خدا» گذشت با توجه به اطلاقى که
دارند، شامل این نوع از ذکر نیز مى‏شوند و لذا در این قسمت از بحث فقط به ذکر دو
حکمت از امیرمؤمنان « علیه‏ السلام » اکتفا مى‏کنیم.

حضرت فرمود: «احسن افعال الجوارح الّا تزال مالئا فاکَ بِذکرِ اللّه سبحانه»:

بهترین کارهاى اعضاء بدن (تو) این است که همواره دهانت را با یاد خداى
سبحان پُر و به آن مشغول باشى.(۲)

به نظر می‏رسد نکته حدیث این باشد که چنانچه ظرفى پر شود دیگر جا براى
چیز دیگر باقى نمى ‏ماند، دهان انسان هم اگر ظرف یاد خداوند متعال گردد نوبت به
چیز دیگر نمى‏رسد و نیز فرمود: «أفضل الأعمال ان تموت و لسانک رطبٌ بذکر اللّه»

بهترین اعمال این است که در حالى بمیرى که زبانت به یاد خدا نرم و رام شده

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

(۱) مرحوم علامه طباطبائى

در تفسیر آیه مورد بحث فرمود: «بالغدو و الاصال» به قول مربوط
است که بر بعضى از فرائض روزانه مثل نماز قابل انطباق است. (المیزان ذیل آیات محل بحث)

(۲) شرح نهج‏ البلاغه ابن ابى‏ الحدید ج ۲ص۳۴۷

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

باشد. «رَطْب» در مقابل یابس که به معناى خشک و سخت است به معنی ‏تر و نرم
مى‏باشد. ممکن است منظور این باشد که بهترین اعمال این است که انسان در
حالى از دنیا برود که زبانش به «ذکر خدا» رام و با آن خو گرفته باشد، برخلاف کسانى
که در طول زندگى خود سر و کارى با یاد خدا ندارند که جریان «ذکر خدا» بر زبانشان
در حال مرگ بس سخت و دشوار خواهد بود.

نوشته‌های مشابه