ذکرزبانی خدا
چند نمونه از موارد ترغیب بر ذکر زبانى
۱ـ ذکر در مجالس و محافل
در این باره رسول خدا«صلی الله علیه وآله» فرمود :
«بادروا الى ریاض الجنّه قیل: یا رسول اللّه و ما ریاض الجنّه؟ قال حَلَقُ الذکر»: به
سوى باغهاى بهشت(۱) مبادرت نمائید. عرض شد: یا رسول ا… باغهاى بهشت
کدام است؟ فرمود: حلقه ها و جلسات ذکر (خدا).
لقمان حکیم خطاب به پسرش گفت: «یا بُنىّ اخترالمجالس على عینک، فاِن رأیت
قوما یذکرون اللّه فاجلس معهم فان تکن عالما ینفعک علمک و ان تَکُنْ جاهلاً علّموک و
لعلّ اللّه أن یُظلّهم برحمهٍ فیعمک معهم و اذا رأیتَ قوما لا یذکرون اللّه فلا تجلس معهم…
فانکّ إنْ تَکُنْ عالما لا ینفعکَ علمُکَ و إن تکن جاهلاً یزیدوک جهلاً و لعلّ الله أن یُظلّهم
بعقوبه فیعمّک معهم»:
اى پسرک من! مجالس را برتر از چشم خود بدان، اگر گروهى و جمعى را دی
(۱) وسائل الشیعه ج ۴ ابواب الذکر باب ۵۰ روایت۲
که مشغول یاد خدا هستند با آنها بنشین زیرا اگر عالم باشى علمت به تو نفع خواهد
بخشید و اگر جاهل بودى آنها چیزى را به تو یاد خواهند داد؛ شاید خداوند متعال
آنها را مشمول رحمت خودش قرار دهد در این صورت تو را نیز شامل خواهد شد.
هر گاه جمعى را دیدى که به یاد خدا نیستند با آنها منشین، زیرا اگر عالم باشى
علم تو نفعى براى تو نخواهد بخشید و اگر جاهل باشى آنها بر جهل تو خواهند
افزود؛ شاید خداوند آنها را مورد عقوبت و عذاب خودش قرار دهد در این صورت
شامل شما نیز خواهد شد.
برکات حضور در مجالس ذکر
رسول خدا« صلى الله علیه وآله »فرمود: «ان الملائکه یمرّونَ على حلق الذکر، فیقومون على
رؤُوسهم و یبکوُن لبکائهم و یأمنون لدعائهم، فاذا صعدوا السّماء یقول اللّه تعالى: یا
ملائکتى أین کنتم؟ و هو أعلم فیقولون: یا ربنا إنا حضرنا مجلسا من مجالس الذکر فرأینا
اقواما یسبّحونک و یمجّدونک و یقدّسونک و یَخافوُن نارَکَ فیقول اللّه سبحانه: یا
ملائکتى أزووها عنهم و أشهدکم انّى قَدْ غفرتُ لهم و أَمنتهُم ممّا یخافون فیقولون ربّنا: انّ
فیهم فلانا و انّه لم یذکرک فَیقُولُ: قد غفرت له بمجالسته لهم فان الذّاکرین من لا یشقى بهم
جلیسهم»:
فرشتگان خدا وقتى گذرشان به جلسات ذکر (خدا) مى افتد، بالاى سر آنها (اهل
مجلس)، مىایستند و به خاطر گریه آنها گریه مىکنند و به دعاهاى آنها آمین
مىگویند. وقتى به آسمان صعود مى نمایند، خداوند متعال، با اینکه خودش بهتر
مىداند به آنها مى فرماید: اى فرشتگان من کجا بودید؟ آنها (در پاسخ) مىگویند: اى
پروردگار ما! ما در مجلسى از مجالس «ذکر» حاضر گشتیم، (آنجا) کسانى را دیدیم که
مشغول تسبیح، تمجید و تقدیس تو بودند و از آتش تو مى ترسیدند (آنها را همراهى
کردیم). سپس خداوند سبحان مى فرماید: اى فرشتگان من! آتش را از آنها دور
سازید و من شما را گواه مى گیرم که آنها را بخشیدم و از آنچه که مى ترسیدند
ایمنشان گردانیدم. فرشتگان عرضه مى دارند: اى پروردگار ما! فلان شخص (هم) در
میان آنها بود از تو یادى نکرد. سپس خداوند متعال مى فرماید: او را (هم) به خاطر
همنشینى با آنها بخشیدم چرا که ذاکران (خدا) کسانى هستند که همنشین آنها به
واسطه آنها شقى نمىشود.(۱)
(۱)عدهّ الدّاعی تالیف احمدبن فهدحلّی ص ۲۵۶.