یادخداوبرکات مجالس ذکر
برکات مجالس ذکر
رسول خدا« صلى الله علیه وآله »فرمود: «ان الملائکه یمرّونَ على حلق الذکر، فیقومون على
رؤُوسهم و یبکوُن لبکائهم و یأمنون لدعائهم، فاذا صعدوا السّماء یقول اللّه تعالى: یا
ملائکتى أین کنتم؟ و هو أعلم فیقولون: یا ربنا إنا حضرنا مجلسا من مجالس الذکر فرأینا
اقواما یسبّحونک و یمجّدونک و یقدّسونک و یَخافوُن نارَک فیقول اللّه سبحانه: یا
ملائکتى أزووها عنهم و أشهدکم انّى قَدْ غفرتُ لهم و أَمنتهُم ممّا یخافون فیقولون ربّنا: انّ
فیهم فلانا و انّه لم یذکرک فَیقُولُ: قد غفرت له بمجالسته لهم فان الذّاکرین من لا یشقى بهم
جلیسهم»:
فرشتگان خدا وقتى گذرشان به جلسات ذکر (خدا) مى افتد، بالاى سر آنها (اهل
مجلس)، مى ایستند و به خاطر گریه آنها گریه مىکنند و به دعاهاى آنها آمین
مىگویند. وقتى به آسمان صعود مى نمایند، خداوند متعال، با اینکه خودش بهتر
مىداند به آنها مى فرماید: اى فرشتگان من کجا بودید؟ آنها (در پاسخ) مىگویند: اى
پروردگار ما! ما در مجلسى از مجالس «ذکر» حاضر گشتیم، (آنجا) کسانى را دیدیم که
مشغول تسبیح، تمجید و تقدیس تو بودند و از آتش تو مى ترسیدند (آنها را همراهى
کردیم). سپس خداوند سبحان مى فرماید: اى فرشتگان من! آتش را از آنها دور
سازید و من شما را گواه مى گیرم که آنها را بخشیدم و از آنچه که مى ترسیدند
ایمنشان گردانیدم. فرشتگان عرضه مى دارند: اى پروردگار ما! فلان شخص (هم) در
میان آنها بود از تو یادى نکرد. سپس خداوند متعال مى فرماید: او را (هم) به خاطر
همنشینى با آنها بخشیدم چرا که ذاکران (خدا) کسانى هستند که همنشین آنها به
واسطه آنها شقى نمى شود.(۱)
(۱) عدّه الدّاعى تألیف احمد بن فهد حلّى ص ۲۵۶.