یاد خدا در موارد خاص
۵ و ۶ـ در خلوتها و هنگام شادى لذّتها
امام باقر« علیه السلام » فرمود:
«فى التوراهِ مکتوبٌ… یا موسى أُذکرنى فى خلواتک و عند سرور لذّتک أَذکرک عندغفلاتک»:
در تورات آمده است «اى موسى! در خلوتها و هنگام شادى لذتها و خوشی هایت، مرا یاد
کن تا در غفلت هایت به یاد تو باشم (۱)
۷ـ در بازار
رسول خدا« صلى الله علیه وآله » فرمود:
«من ذکر اللّه فى السّوق مخلصا عند غفله الناس و شُغلِهم بِما فیه کتب اللّه له ألف حسنهٍ
ویغفر الله له یَوم القیامهِ مغْفرهً لم تَخطُرْ على قلب بشرٍ»: هر که در بازار هنگامى که
دیگران (از یاد خدا) غافل اند خدا را با اخلاص یاد کند، خداوند هزار حسنه برایش منظور
دارد و در روز رستاخیز چنان او را بیامرزد که به ذهن هیچ کس خطور نکرده باشد.(۲)
۸ـ در حال عبادت و دعا
باز امام على« علیه السلام » فرمود:
«طوبى لمن أخلص للّه العباده و الدعاء و لم یَشْغل قَلبَه بماترى عیناه و لم ینس ذکر اللّه بما
تسمع اذناهُ و لم یَحْزَن صدرهُ بما اُعطِى غیرُه»: خوشا آن که عبادت و دعایش را براى خدا
خالص گرداند و آنچه مى بیند دلش را به خود مشغول نسازد و آنچه مىشنود او را از یاد
خدا غافل نکند و به سبب آنچه به دیگران داده شده سینه اش را غم و اندوه نگیرد.(۳)
۹ـ درعلم و عمل و…
امام على« علیه السلام» فرمود :
«طوبى لمن أخلص للّه عمله و علمه و حبّه و بغضه و أخذه و ترکَهُ و کلامَه و صمتَه و فعله
و قوله»: خوشا آن که عمل و علمش، دوستى و دشمنى اش، انجام دادن و رها کردنش،سخن
گفتن و سکوتش و کردار و گفتارش فقط براى خدا باشد.(۴) به عبارت دیگر، خوشا به حال
کسى که در همه حال به یاد خدا است و به خوشنودى او مى اندیشد و بس.
۱- امالی صدوق :۳۶/۲۱۰ به نقل از میزان الحکمه ب ۱۳۴۱ح۶۴۴۸
۲- بحار الانوار: ۴۷/۱۰۲/۱۰۳ به ازهمان مدرک ب ۱۳۴۱ح ۶۴۴۵
۳- الکافی :۳/۱۶/۲ به نقل از همان مدرک ب۱۰۲۹ ح۴۷۵۱
۴- تحف العقول :۱۰۰ به نقل از همان مدرک ب۱۰۲۹ ح۴۷۵۰