بالاترین نعمت خدا و پاسخ آن با گناه !
امام صادق« علیه السلام » فرمود:
«ما انعم اللّه على عبدٍ أَجلّ من أن لا یکون فى قَلبه مع اللّه عزوجلّ غَیرُه» : خداوند متعال به هیچ بنده اى نعمتى
بزرگتر و ارزنده تر از این نداده است که در دل او با خداى عزوجل غیر او نباشد.(۱)
معصیت الهى با این همه نعمت !
رسول خدا« صلى الله علیه وآله » فرمود:
«یقولُ اللّه تبارک و تعالى یابن آدم، ما تنصفنى، أَتَحبّبُ ءالیکَ بالنِعَم و تَتَمقّتُ الىّ بالمعاصى خیرى علیک مُنزلٌ و
شرّک الىّ صاعد»: خداوند تبارک و تعالى مى فرماید: اى پسر آدم! با من به انصاف رفتار نمى کنى! من با نعمت به
تو اظهار محبت مى کنم و تو با گناهان با من دشمنى مى کنى خوبى من بر تو فرود مى آید و بدى تو به سوى من
فراز مى آید.(۲)
نعمت هاى خداوند متعال آن قدر زیاد است که قابل شمارش نیست.(۳) در بعضى از روایات آمده است که منظور از
نعمتهاى ظاهرى(۴) همان اسلام و معرفت وجود مبارک پیامبر خدا« صلى الله علیه وآله » و آنچه که او از قبیل
معرفت الهى و توحیدش آورده ، مى باشد؛ چنانچه در برخى دیگر از روایات، امام ظاهر و روزى (امکانات مادّى)، و
آفرینش نیکوى انسان به عنوان «نعمت هاى ظاهرى» و «ولایت اهلبیت علیهم السلام » و محبت به آنها و « وجود
امام غائب » و «پوشاندن اعمال زشت انسان» توسط خداى متعال به عنوان «نعمت هاى باطنى» معرفى شده
اند. (۵) اینها نمونه هائى از نعمت هاى خداوند منان در حق ما است.
(۱) میزان الحکمه ب ۳۹۰۲ح ۲۰۳۵۴
(۲) همان مدرک باب ۳۹۰۸ ح ۲۰۳۹۹
(۳) نمل / ۱۸.
(۴) لقمان / ۲۰.
(۵) به میزان الحکمه ب ۳۹۰۱ رجوع شود.