پیشگفتار

«وَلَقد یَسّرنا القرآن للذّکر فهل من مذکر»: و ما قرآن را براى «ذکر» و «یادآورى»
آسان قرار دادیم، آیا کسى هست که متذکّر شود؟(۱)

در آن سالهایى که در کلاس‏هاى تخصصى تفسیر شرکت مى‏کردم و هنوز دوره تمام نشده بود، روزى مشغول تلاوت قرآن بودم؛ وقتى به آیه فوق رسیدم علاوه بر محتواى تکان دهنده آن، چندین بار تکرار شدنش توجه مرا به خودش جلب کرد و به تأمل واداشت که چه شده است که ما از این کتاب آسمانى که خدوند متعال در چندین آیه، از آسان بودن آن براى «ذکر» خبر داده است، این همه از آن دور شده و خود را از استفاده از محضرش محروم ساخته‏ایم. کتابى را که آمده است همه جهانیان را متذکّر و متوجه «خدا» و مسائل مربوط به آخرت سازد و به سعادت دنیا و آخرت هدایت نماید اینگونه در مهجوریت قرار داده‏ایم؛ طورى که بسیارى از ما از تلاوت آن، فقط براى مردگان خود استفاده مى‏کنیم!؟ از همان لحظات تصمیم گرفتم با توکّل بر خدا و عنایت حضرات معصومین علیهم السلام پیرامون موضوع «ذکر» کار کنم و در صورت امکان و موافقت مسئولین مربوطه، همان را موضوع پایان نامه خود قرار دهم که بحمدالله زمینه فراهم شد و خداوند متعال دست ما را گرفت و به تدوین موفق نمود و کتاب حاضر در حقیقت همان پایان نامه است با مقدارى تغییر. خدا را بر این لطف و عنایت سپاس مى‏گویم و از حضرات «معصومین علیهم السلام» به خاطر عنایات و دستگیریهایى که از ما داشتند، بسیار ممنون هستم و اگر ثوابى از ناحیه حق تعالى بر این کار کوچک تعلق گرفت آن را محضر مبارک آنها تقدیم مى‏نمایم. ضمنا” از زحمات و تلاشهاى همه نویسندگان و مترجمانى که از نوشته‏ها و ترجمه‏هاى آنها در این کتاب استفاده شده، قدردانى نموده و براى آنان که از دنیا رفته‏اند، درخواست علو درجات و براى آنها که در قید حیات هستند دعاى سلامتى و عافیت و توفیق تلاش بیشتر را دارم و نیز از همه کسانى که به نحوى در ایجاد زمینه و تدوین این نوشتار ما را یارى کرده‏اند اعمّ از مرکز محترم مدیریت حوزه علمیه قم (به ویژه واحد رساله‏هاى علمى)، مسئولین محترم مرکز تخصصى تفسیر و اساتید محترم آن مرکز به ویژه حضرت آیه‏ا… معرفت، که علاوه بر مقدمه‏اى که بر این کتاب مرقوم فرموده‏اند، به عنوان استاد راهنما نیز زحماتى را متحمل شده‏اند، تشکر فراوان دارم.

۱۱ ذیقعده ۱۴۲۵ – ۴ دى ۱۳۸۳
سالروز ولادت باسعادت امام رضا(علیه السلام)
قم – على الماسى

________________________________________
(۱) قمر، آیات: ۱۷، ۲۲، ۳۲ و ۴۰.