علی الماسی

مدرس سطوح عالی حوزه

در آن سالهایى که در کلاس‏هاى تخصصى تفسیر شرکت مى‏کردم و هنوز دوره تمام نشده بود، روزى مشغول تلاوت قرآن بودم؛ وقتى به آیه فوق رسیدم علاوه بر محتواى تکان دهنده آن، چندین بار تکرار شدنش توجه مرا به خودش جلب کرد و به تأمل واداشت که چه شده است که ما از این کتاب آسمانى که خدوند متعال در چندین آیه، از آسان بودن آن براى «ذکر» خبر داده است، این همه از آن دور شده و خود را از استفاده از محضرش محروم ساخته‏ایم. کتابى را که آمده است همه جهانیان را متذکّر و متوجه «خدا» و مسائل مربوط به آخرت سازد و به سعادت دنیا و آخرت هدایت نماید اینگونه در مهجوریت قرار داده‏ایم؛ طورى که بسیارى از ما از تلاوت آن، فقط براى مردگان خود استفاده مى‏کنیم!؟ از همان لحظات تصمیم گرفتم با توکّل بر خدا و عنایت حضرات معصومین علیهم السلام پیرامون موضوع «ذکر» کار کنم و در صورت امکان و موافقت مسئولین مربوطه، همان را موضوع پایان نامه