یاد خدا و استمرار آن

چند نمونه از موارد ترغیب بر ذکر دائم

۱- افسوس بى‏ حاصل براى از دست دادن «ذکر خدا»:

رسول خدا« صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله » فرمود: «ما من ساعهٍ تمرّ بابن آدم لم یذکر اللّه‏ فیها الاّحَسِرَ علیها یومَ القیامه»: هر لحظه‏ اى که بر فرزند آدم بگذرد و در آن ساعت به یاد خدا نباشد در روز رستاخیز براى آن لحظه
افسوس خواهد خورد.۱

۲- محبوبیت عمل مداوم

امام باقر« علیه‏ السلام » فرمود: «أحب الأعمال الى اللّه‏ عزّوجل ما داوم علیه العبد و إن قَلَّ»: محبوبترین اعمال در پیشگاه خداى عزوجل کارى است که بنده بر آن مداومت ورزد (و مواظب آن باشد) اگر چه اندک باشد.۲
«ذکر خدا»  از بهترین اعمال و از مصادیق بارز حدیث فوق مى‏ باشد.

۳- زندگى بدون اشتغال به «ذکر خدا»

امام على« علیه ‏السلام » فرمود: «الهى من لم یَشغَلهُ الَولوعُ بِذکرک و لم یزوه السفرُ بقربِکَ کانت حیاتُه میتهً و میتُتهُ حسرهً»: خدایا! کسى که ولع یاد تو او را مشغول نکند و سفر به جوار قرب تو توجّه او را به خود جلب ننماید (و اهل خلوت نباشد ) زندگى براى او مرگ است و مرگش مایه افسوس.۳


۱- نهج الفصاحه، ص۷۰۷

۲- بحار الانوار/۱۴۰۳ ق ، ج۶۸، ص۲۱۹

۳- همان، ج۹۱، ص۹۵، ح۲۶۷۷

نوشته‌های مشابه