یاد خدا و استمرار آن
چند نمونه از موارد ترغیب بر ذکر دائم
۱- افسوس بى حاصل براى از دست دادن «ذکر خدا»:
رسول خدا« صلى الله علیه وآله » فرمود: «ما من ساعهٍ تمرّ بابن آدم لم یذکر اللّه فیها الاّحَسِرَ علیها یومَ القیامه»: هر لحظه اى که بر فرزند آدم بگذرد و در آن ساعت به یاد خدا نباشد در روز رستاخیز براى آن لحظه
افسوس خواهد خورد.۱
۲- محبوبیت عمل مداوم
امام باقر« علیه السلام » فرمود: «أحب الأعمال الى اللّه عزّوجل ما داوم علیه العبد و إن قَلَّ»: محبوبترین اعمال در پیشگاه خداى عزوجل کارى است که بنده بر آن مداومت ورزد (و مواظب آن باشد) اگر چه اندک باشد.۲
«ذکر خدا» از بهترین اعمال و از مصادیق بارز حدیث فوق مى باشد.
۳- زندگى بدون اشتغال به «ذکر خدا»
امام على« علیه السلام » فرمود: «الهى من لم یَشغَلهُ الَولوعُ بِذکرک و لم یزوه السفرُ بقربِکَ کانت حیاتُه میتهً و میتُتهُ حسرهً»: خدایا! کسى که ولع یاد تو او را مشغول نکند و سفر به جوار قرب تو توجّه او را به خود جلب ننماید (و اهل خلوت نباشد ) زندگى براى او مرگ است و مرگش مایه افسوس.۳
۱- نهج الفصاحه، ص۷۰۷
۲- بحار الانوار/۱۴۰۳ ق ، ج۶۸، ص۲۱۹
۳- همان، ج۹۱، ص۹۵، ح۲۶۷۷